Łuszczyca

Łuszczyca (liszaj płaskonabłonkowy) jest zapalną chorobą skóry charakteryzującą się wieloma objawami. Występuje równie często u mężczyzn i kobiet.

Czynniki ryzyka

• Uraz mechaniczny i podrażnienie skóry.
• Zakażenie (paciorkowce).
• Naprężenie.
• Zaburzenia endokrynologiczne.
• Leki (hormony, leki przeciwmalaryczne, interferon).
• Nadużywanie alkoholu.

Manifestacje łuszczycy

Łuszczyca charakteryzuje się obecnością jednorodnej wysypki w postaci blaszek o średnicy 1-3 mm do 2-3 cm, różowo-czerwonej, pokrytej luźno osadzonymi srebrzystobiałymi łuskami. W wyniku marginalnego wzrostu elementy mogą łączyć się w blaszki o różnych rozmiarach i kształtach, czasami zajmując duże obszary skóry. Blaszki są zwykle zlokalizowane na skórze prostowników powierzchni kończyn, zwłaszcza w stawach łokciowych i kolanowych, tułowiu i skórze głowy.

Pojawienie się świeżych elementów jest typowe w miejscach urazów, grzebieni. Podczas zeskrobywania blaszek łuszczycowych stwierdza się objawy charakterystyczne dla choroby: podczas skrobania nasila się łuszczenie, powodując skojarzenie ze stearyną świecy; po usunięciu łusek pojawia się błyszcząca, wilgotna powierzchnia; przy dalszym skrobaniu pojawia się krwawienie kroplowe. Włosy nie są naruszone.

Istnieją następujące rodzaje łuszczycy:

• normalna,
• wysiękowy,
• artropatia,
• krostkowy
• erytrodermia łuszczycowa.

Zwykła postać (łuszczyca zwyczajna) charakteryzuje się wysypką płaskich różowo-czerwonych płytek o wielkości 0, 5 cm lub więcej, pokrytych srebrzystobiałymi łuskami.

Forma wysiękowa różni się tym, że na blaszkach łuszczycowych tworzą się szarawo-żółte łuski ze skorupą, z powodu nasiąkania wysiękiem, sączenie jest czasami określane w dużych fałdach.

Najcięższe postacie łuszczycy – erytrodermia krostkowa, artropatia i łuszczyca – mogą rozwijać się od samego początku choroby lub w późniejszych stadiach pod wpływem niekorzystnych czynników lub niewłaściwego leczenia.

W łuszczycy artropatii, małe stawy rąk i stóp są zaatakowane, ale inne lub wszystkie stawy również mogą być zaatakowane. Czasami objawy stawowe poprzedzają wysypki skórne. W przypadku erytrodermii łuszczycowej cała skóra bierze udział w bolesnym procesie, rozwijają się objawy zatrucia (nudności, osłabienie, ból głowy). Łuszczyca krostkowa objawia się powierzchownymi elementami krostowymi.

Wszystkie postacie choroby charakteryzują się uszkodzeniem paznokci w postaci zgrubienia płytki paznokcia, punktowymi zagłębieniami na ich powierzchni lub pojawieniem się czerwonawych plam pod płytką paznokcia.

Diagnozę stawia dermatolog, stosując laboratoryjne i instrumentalne metody badawcze:

• Ogólne badanie krwi.
• Biopsja skóry.

Leczenie łuszczycy

Leczenie łuszczycy ma na celu zahamowanie reakcji zapalnej skóry. Terapia jest zalecana z uwzględnieniem formy, etapu, rozpowszechnienia procesu, obecności współistniejących chorób, wieku i płci pacjenta.

Przy łagodnych objawach w niektórych przypadkach wystarczy przepisać terapię zewnętrzną w postaci maści salicylowej, preparatów Naftalan, smoły, maści hormonalnych. Ciężkie formy łuszczycy wymagają kompleksowego leczenia lekami z różnych grup, fizjoterapeutycznymi metodami terapii, lekami zewnętrznymi i innymi.

Leczenie odbywa się z uwzględnieniem etapu procesu łuszczycowego.

Terapia progresywna wymaga szczególnej uwagi i ostrożności. W tym okresie podaje się dożylnie hemodez 2-3 razy w tygodniu, dożylnie 30% roztwór tiosiarczanu sodu, 10% roztwór glukonianu wapnia po 10 ml, różne enterosorbenty. Przy jednoczesnym wzroście ciśnienia krwi wskazane jest domięśniowe podanie 25% roztworu siarczanu magnezu. Zewnętrznie stosuje się kremy zmiękczające lub 1–2% maść salicylowa.

W postępującej fazie łuszczycy do terapii zewnętrznej przeciwwskazane jest stosowanie preparatów zawierających smołę, środki drażniące i silnie stężone. Po ustąpieniu stanu zapalnego wskazane jest zastosowanie zabiegów fizjoterapeutycznych.

Na etapach stabilnego i opadającego przebiegu można stosować maści z naftalanem, smołą, kwasem salicylowym.

Jedną z najskuteczniejszych metod terapii jest terapia PUVA lub fotochemioterapia.

Fotochemioterapia to łączne zastosowanie promieniowania ultrafioletowego (długość fali od 320 do 420 nm) z przyjmowaniem leków zwiększających wrażliwość na światło. Zastosowanie fotouczulaczy opiera się na ich zdolności do zwiększania wrażliwości skóry na promienie ultrafioletowe oraz stymulacji powstawania pigmentu skóry - melaniny. Dawka leków dobierana jest indywidualnie, biorąc pod uwagę wagę pacjenta. Procedury przeprowadzane są 3-4 razy w tygodniu, na kurs przepisuje się 20-25 sesji. Terapia PUVA jest przeciwwskazana w ostrych chorobach zakaźnych, zaostrzeniu chorób przewlekłych, dekompensacji układu krążenia, onkologii, ciężkiej cukrzycy, ciężkim uszkodzeniu wątroby i nerek.

Wszystkim pacjentom zaleca się zewnętrzne leczenie łuszczycy w celu wyeliminowania stanu zapalnego, łuszczenia, swędzenia, zmiękczenia skóry. W tym celu szeroko stosuje się środki zawierające kwas salicylowy i hormony. Najpopularniejsze są preparaty zawierające hormony i kwas salicylowy.

Kremy są przepisywane w przypadku braku wyraźnego stanu zapalnego, z zaostrzeniem, w obecności wysypki na twarzy; balsamy - na uszkodzenia skóry głowy; Najczęściej stosuje się preparaty maściowe na łuszczycę, zwłaszcza na powierzchni blaszek miażdżycowych. Nie używaj produktów zawierających hormony przez długi czas i na dużych obszarach skóry.

Skutecznym lekarstwem jest aktywowany pirytionian cynku, który jest dostępny w postaci kremu, aerozolu i szamponu.

Dieta odgrywa rolę w rozwoju i leczeniu łuszczycy. Wielu uważa, że dieta składająca się ze świeżych owoców i warzyw oraz dieta niskobiałkowa jest korzystna. Z drugiej strony dieta jest sprawą ściśle indywidualną. U niektórych pacjentów pewną rolę odgrywają alergie i nadwrażliwość pokarmowa, przyczyniając się do pogorszenia choroby. Stosowanie suplementów diety (takich jak olej rybny) jest uważane za korzystne dla wielu pacjentów.

Przebieg i prognoza

Łuszczyca ma przebieg falisty z okresem opadania i zaostrzania się. Zaostrzenia często występują jesienią i zimą (forma jesienno-zimowa), rzadziej latem (forma letnia). Rokowanie dla pacjentów z łuszczycą pospolitą jest korzystne, przy ciężkich postaciach (krostkowa, artropatia, erytrodermia), możliwa jest niepełnosprawność.

Ciąża może mieć nieprzewidywalny wpływ na przebieg łuszczycy. W czasie ciąży należy unikać stosowania maści zawierających smołę lub hormony, a także terapii ogólnoustrojowej.