Klasyfikacja łuszczycy dzieli wszystkie formy tej choroby na dwie główne grupy: krostkową i niekrostkową>.
Łuszczyca krostkowa występuje stosunkowo rzadko. Jej rozwój jest możliwy po agresywnej terapii u osób już chorych na wulgarną postać tej choroby lub u osób zdrowych.
Zlokalizowane formy łuszczycy plamistej
Zwyczajowo wyróżnia się trzy rodzaje łuszczycy z tej grupy:
- Łuszczyca na tle łuszczycy zwyczajnej występującej po aktywnym leczeniu.
- Łuszczyca dłoniowo-podeszwowa Barbera, która objawia się postacią przewlekłą, podczas której krosty przybierają postać brązowej skorupy, powodując atrofię skóry.
- Krostkowa przetrwała acrodermatitis Allopo, w której krosty są zlokalizowane na opuszkach palców. Przyczyny tej patologii są nieznane, a niektórzy lekarze wątpią w celowość określenia tej łuszczycy jako odrębnej postaci.
Niekrostkowe formy łuszczycowe
Niekrostkowe formy łuszczycy dzielą się na kilka typów:
- Zwykłą postać łuszczycy (prosta łuszczyca zwyczajna) określa się u pacjentów z płaskimi, małymi, różowo-czerwonymi nalotami pokrytymi charakterystycznymi łuskami.
- Erytrodermia łuszczycowa - łuszczycowe jaskrawoczerwone formacje ze srebrno-szarymi łuskami, które występują na dowolnej części skóry, skóra staje się obrzęknięta, powodując wzrost ogólnej temperatury z rozległymi zmianami, któremu towarzyszy wzrost węzłów chłonnych.
Istnieje również kilka form, które nie należą ani do pierwszej, ani do drugiej grupy:
- stan podobny do łojotoku;
- Forma wysiękowa bez krost;
- choroba serwetkowa;
- Atypowe niekrostkowe łuszczycowe zapalenie skóry, które jest zlokalizowane na zgiętych powierzchniach stawów oraz w fałdach skórnych.
Etapy łuszczycy
Niezależnie od zdiagnozowanej łuszczycy, klasyfikacja stadiów tej choroby pokrywa się z okresami przebiegu dowolnej choroby, a leczenie każdego stadium jest przepisywane na podstawie stopnia zaawansowania każdego stadium.
- Łuszczyca w stadium postępującym. W tej chwili aktywnie rośnie liczba zewnętrznych objawów, wzrasta liczba i wielkość blaszek. Ich powierzchnia jest luźna i sucha, a granice mają tendencję do łączenia się. Nowo powstałe elementy przybierają czerwoną obwódkę bez łusek. Okres złuszczania i zaprzestanie tworzenia nowych blaszek sygnalizuje wejście choroby w drugi etap.
- Stacjonarny etap łuszczycowy. Nowotwory zewnętrzne, które już nie powiększają się, tracą czerwoną obwódkę. Rozpoczyna się mały peeling.
- Etap regresji łuszczycowej. Zmniejsza się liczba blaszek miażdżycowych, a łuszczenie ustaje.
Klasyfikacja ciężkości choroby
Klasyfikacja łuszczycy według nasilenia zapewnia gradację według stopnia manifestacji objawów i ich obszaru.
Na tej podstawie rozróżniają: łagodną, umiarkowaną i ciężką.
W łagodnym stopniu obraz kliniczny wygląda na niewyraźny, ponieważ blaszki, jeśli się pojawią, są w niewielkich ilościach. Praktycznie nie ma swędzenia i łuszczenia. Obszar dotknięty patologicznymi nowotworami zewnętrznymi wynosi do 3%.
W umiarkowanym stopniu obszar dotkniętej powierzchni zajmuje od 3 do 10%, a te wymienione w poprzednim akapicie pojawiają się w większym stopniu.
Silny etap mija wraz z pokonaniem ponad 10% powierzchni całej zewnętrznej osłony. Grubość i wymiary łusek są znacznie większe niż na etapie umiarkowanym. Skóra jest podrażniona, opuchnięta i mało elastyczna. Objawom zewnętrznym towarzyszy bolesny świąd i łuszczenie. W przypadku zajęcia stawów stan pacjenta ocenia się jako ciężki.
Aby ocenić nasilenie, stosuje się wskaźnik (PASI), który wyraża łączną ocenę stopnia manifestacji patologii: procent zaczerwienienia skóry, swędzenie, obrzęk i łuszczenie. Ma postać skali liniowej od 0 do 72.
Klasyfikacja postaci i rodzajów łuszczycy oraz jej nasilenia jest nieco arbitralna, ostatni punkt w dyskusji nad tymi zagadnieniami nie został jeszcze ustalony.